ข่าวสารพันธกิจของ YFC

ผมมีโอกาสไปกินข้าวร้านอาหารเกาหลีแบบที่มีเครื่องเคียงหลายๆชนิด  ทางร้านก็มีกิมจิให้เรากิน และขอเติมได้ไม่จำกัด  พอหมดของคาวก็มีแตงโมหวานๆมาล้างปาก  พวกเราที่ไปกินก็แอบสงสัยว่า  ถ้ากิมจิเติมได้แล้ว   แตงโมจะขอเพิ่มได้หรือไม่หลังจากที่เขินๆ แบบจะถามดีไม่ดี อยู่สักเดี๋ยวก็ตัดสินใจว่าลองถามเค้าดูก็ไม่เสียหายอะไร  แล้วก็ถามไป”แตงโมนี่เติมได้เหมือนกันหรือเปล่า” น้องตอบมาว่า “ได้ค่ะ”แล้วจัดมาให้พวกเราอีกจานนึง อร่อยไป มาคิดดูว่าขณะที่เราลังเลว่าจะถามหรือไม่ ผลลัพธ์จะเป็นไงบ้าง ถ้าถามออกไปก็เป็นได้สองทางคือ เราได้กินเพิ่มกับ อดกินแต่ถ้าเราเลือกไม่ถามก็แน่นอนว่า “อดแน่นอน”

เวลาที่เราออกไปประกาศพระกิตติคุณก็เช่นกัน  หลายครั้งที่เราลังเลที่จะพูด  อยู่ในช่วงเวลาลังเลระหว่างการที่ เราจะเลือกพูดหรือไม่พูดพระกิตติคุณออกไป   แต่ถ้าลองนึกดูให้ดี  ผลลัพธ์สำหรับผู้ฟังก็มีสองทางคงคล้ายกันกับเรื่องแตงโมคือ   ถ้าเราพูดออกไป โอกาสของเขามีทั้งได้ รับความรอด หรืออาจยังไม่ตัดสินใจ  แต่ถ้าเราไม่พูดออกไปก็เท่ากับในวันนั้นทางเลือกที่จะได้รับความรอดหมดไปทันที

ความเขินอายเป็นเหตุผลสำคัญข้อหนึ่ง   ที่ทำให้คริสเตียนไม่กล้าประกาศหลายครั้งที่เราลังเลที่จะบอกเรื่องราว  ของพระเยซูเพราะรู้สึกอาย เขิน หรือกลัวที่จะถูกปฏิเสธ ในขณะที่พระธรรม 2 ทิโมธี 1:8 หนุนใจเราว่า

“อย่าละอายที่จะเป็นพยานฝ่ายองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา หรือฝ่ายตัวข้าพเจ้า  ที่ถูกจำจองอยู่เพราะเห็นแก่พระองค์แต่จงมีส่วนในการยากลำบาก เพื่อเห็นแก่ข่าวประเสริฐโดยอาศัยฤทธิ์เดชแห่งพระเจ้า”

ขอพระเจ้าช่วยผม   และพวกเราทุกคน  ที่จะไม่อายที่จะประกาศ   แต่ชื่นชมยินดีทุกครั้งที่ได้บอกข่าวประเสริฐกับทุกๆคน ขอพระเจ้าอวยพรครับ

                                                                                                                             ร่วมรับใช้พระคริสต์

                                                                                                                              (พัฒน์วิทย์  องค์เจริญ)  
                                                                                                                           ผู้อำนวยการ YFC Thailand